Op een zomerdag vorig jaar interviewde ik Sumeru. Wat betekent AIKIDO voor hem ? Uit zijn intrigerende verhaal deze ongeveer 10 min. durende samenvatting:
[ leuk artikel ? Kopieer de URL, deel het op je eigen socials met je eigen commentaar ! AIKIDOJO rocks ! ]
Met een lachende shikko en Ivar als uke startte rond 11.45 het 4edan examen van onze leraar Dick. Er was opvallend veel publiek, de verwachtingen waren bij iedereen hoog gespannen en terecht: Als er dit jaar ergens een mooie embu te zien zou zijn, dan was het deze 15e in ChuShin.
Het enige minpuntje was dat de kleine variatie’s die Dick demonstreerde soms voorbij waren voordat je er erg in had. : ” Eh, meester kunnen we het nog één keer zien ?” Op de Amstelkade kan dat altijd, dus gelukkig zijn er ook veel films gemaakt.
Het is overbodig om te veel uit te wijden; Dick’s 4e dan-examen was ‘solid as a rock’ met tegelijkertijd een precies aanvoelen hoeveel elke uke kon hebben.
Als laatste was er de randori, die viral zou gaan op het moment dat wij ’s avonds bij Two Chefs een heerlijk dessert voorgeschoteld kregen. Check de verschillende filmpjes op Facebook !
We feliciteren een beetje ook onszelf en vooral Dick met deze 4e Dan. Wanneer zagen we vorig jaar ook alweer ook zo’n fijn examen ? O ja..dat mooie examen van Han – Het artikel verdween helaas van deze site vanwege de hack, maar van de uitreiking hebben we nog een korte registratie:
[ leuk artikel ? Kopieer de URL en deel het op je eigen socials : AIKIDOJO rocks ! ]
Overal ter wereld spreken we van ‘Aikido’ maar alleen in Japan hebben de afzonderlijke lettergrepen in dit woord daadwerkelijk betekenis. ‘Do’ betekent ‘Weg’; In de zin van dat de titel van een komisch/romantisch boek over een kleptomaan bijvoorbeeld ‘De weg van het gappen’ genoemd zou kunnen worden. Dan hebben we het dus met twee letters al wel over een manier van leven.
In de ‘katamewaza’, het aanbrengen van klemmen, zit ook veel meer dan aan de buitenkant lijkt: De klemmen zijn gebaseerd op het veroorzaken van een draaïng van gewrichten in een richting die fysiek weerstand oproept. Degene die de klem ondergaat ( uke) leert zich aanpassen aan de energie ( impact) van degene die de klem zet ( tori) op een manier waarin oa. timing, flexibiliteit en kracht plus je mentale instelling samenkomt; Voor welke reactie kies je ? Een beetje meegaan of juist niet, of misschien loop je zelfs vooruit op de beweging zodat je het contact een beetje vermijdt.
Het leuke is dat tijdens het maken van deze keuzes het mentale én het fysieke 1 ding gaan worden. De scheiding valt weg, of beter gezegd, deze blijkt slechts denkbeeldig. Door dit te beseffen ontdek je ‘Ai’.
Degene die de klem zet (tori) zal willen voorkomen dat ‘uke’ door bv. een schrikreactie zich losmaakt; Immers dan is de controle en ook de oefening weg. Om dit goed te leren zal je oa. elk gevoel van willen domineren moeten loslaten. Zo leren beide partijen dus tegelijk.
Plezier én een fit lichaam dus. In de toekomst verwacht ik dat Aikido ook op scholen onderwezen gaat worden zoals vroeger de gymklas. Bij nieuwe generaties zien we namelijk een onbedwingbare behoefte naar wezenlijke verdieping en dan wil je toch ontdekken wat het is dat ‘body&mind’ overstijgt. De verbindende kracht die hiervan uitgaat is waarom mijn eerste leraar Simon Deering vaak zei: “Aikido is family.”
De lettergreep KI zijn we niet vergeten; Daarover een andere keer. Wil je meer weten over de door Aikido Nederland georganiseerde Week van de Aikido, klik dan hier !
Onder toeziend oog van de foto van Erik Louw bij de kamiza werden woensdagavond de laatste voorbereidingen getroffen in de vorm van het leggen van de matten; Lásló reed de bus langs maar liefst 4 lokatie’s met dit jaar ook een aparte mat voor kinderklassen.
Marjo van den Heuvel Sensei opende donderdagochtend de Zomerschool 2022 op zijn typisch eigen wijze en met flinke balansverstoringen die sommigen deden denken aan de technieken van Yokota Sensei van Hombu-dojo. Extra gewichtsverplaatsing en een kleine manipulatie van de elleboog resulteert in een efficiënte techniek. En veel plezier.
De lessen van Marjo waren een fijn begin van de Zomerschool.In de middag zou Thomas Huijgen Sensei les geven, maar hij trainde eerst nog intensief met Niek.
Op onnavolgbare wijze demonstreerde Thomas Huijgen Sensei hoe je als uke moet oefenen om mee te bewegen op een manier dat tori geen enkele weerstand voelt. Als je dit leert worden je toepassingen van technieken wezenlijk beter. Een ander belangrijk punt van aandacht voor hem is het ‘werken op de lijn’. Geen ‘ongevere’ taisebakki’s maar bewust zijn van waar je precies stapt en op de lijn blijven.
Tegelijkertijd waren er op afzonderlijke puzzelmatten voor het eerst op de Yuwakai Zomerschool ook kinder / beginners-klassen. De deelnemers hebben de lessen van Romeo als erg positief ervaren dus dit gaat Yuwakai vast vaker op deze manier organiseren.
Vrijdagochtend opende Dick Willems Sensei de les. Bekend van zijn ‘bodyworks’ koos hij voor de insteek van het optimaal beheersen van de ukemi.
In zijn lessen is veel aandacht gegeven aan het genereren van krachtwerking door juist gebruik van heup en benen. De details op dit gebied bleken gezien de reactie’s ook voor de gevorderden erg welkom.
Na de lunch volgde de lessen van Bart Brolsma Sensei. In zijn les werd het accent gelegd op de ma-ai; de feitelijke afstand tot elkaar tijdens het uitvoeren van de technieken. “Je kan het een beetje knuffelen noemen”.
Vanwege de warmte waren alle lessen iets korter dan gepland en zaten we vrijdagmiddag op tijd in de gastvrije kantine om bij te praten. Om te beginnen natuurlijk ook over de herinneringen aan Erik.
We dronken op elkaars gezondheid; Naast Erik’s glas bier stond vaak dit glaasje waarvan de overmaat hem ongelukkig genoeg fataal is geworden. Kampai Erik ! Voor velen blijf je een groot voorbeeld.
Johanneke bedacht en voerde uit: De Bonte Avond oftewel Het Spel van de Lange Tongen. Hoewel sommigen ( oa. ik) eerst wat weerstand hadden, bleek het een groot succes en ik ben dankbaar voor het doorzetten van de vele geestige opdrachten die de gemoederen danig in beweging bleken te brengen.
Haiku is Japanse dichtkunst en bestaat uit 3 versregels waarbij de eerste regel uit 5 lettergrepen bestaat, de tweede uit 7 en de derde uit 5 lettergrepen.
Het was erg leuk te zien dat alle opdrachten serieus werden uitgevoerd en iedereen goed bij de les bleef.
Wie doet het snelst een hakama om terwijl je dat nog nooit eerder gedaan hebt ? Elk team had minstens één iemand die nog geen zwarte band had en verrast werd door deze opdracht.
Voor de laatste opdracht kreeg elk team een schoteltje 10 wasabi-borrelnoten die vervolgens met stokjes opgegeten diende te worden.
Het was een erg gezellige avond geworden. De tijden van doorzakken op de camping tot diep in de nacht leek ook een beetje voorbij; De meesten wilde graag uitgeslapen zijn voor de zaterdag. Terwijl de eerste twee dagen jonge leraren de lessen verzorgden, zou dit de komende twee dagen gedaan worden door Hubert van Ravensberg Shihan.
Dick Willems:
“Deze zaterdag stond in het teken van het recente verlies van onze geliefde meester Erik Louw shihan. Na een toespraak uit het hart van Yuwakai voorzitter Rudolf Dekker en een enerverende warming-up door Bogusia van Ravensberg, verzorgde ik een jo-les in de geest van Erik shihan: Doe je best, maar vergeet niet ook te lachen.
Daarna was het podium aan Hubert van Ravensberg shihan, die de aandacht vestigde op de rol van uke in aikido: het leveren van een serieuze aanval. In de middag werd dit thema verder uitgewerkt door Hubert shihan, doorspekt met anekdotes uit de Nederlandse aikido-geschiedenis en geillustreerd met technieken uit hanmi-handachi. Na afloop van de lessen werden lichaam en geest tot rust gebracht met een coolingdown, om in de avond in optima forma deel te kunnen nemen aan de barbeque.”
Huisje 8, van Johanneke en Quirijn, was gedurende deze Zomerschool de centrale locatie, niet alleen voor de BBQ. Ook de lunches stonden elke middag op deze plek klaar zodat niemand zich hierover hoefde te bekommeren.
Voorafgaand aan de les van zondagochtend ruimden de meesten hun kampeerspullen al op; We hadden de afgelopen dagen mooi weer gehad en dat werd ook erg gewaardeerd.
Na de ochtendles werden alle matten gezamenlijk opgeruimd en oefenden we met Hubert een aantal zwaardkata’s van Saito Sensei waarbij de Katori-zwaardvechters moesten proberen de slag met meer rust te maken.
Na afloop werden de aanwezige leraren nog een keer extra bedankt en in het zonnetje gezet; Zij vingen op fantastische wijze het plotselinge verlies van Erik Louw Shihan op, zodat de Zomerschool doorging; Samen met alle aanwezige aikidoka’s ontstond er een bijzondere sfeer die we denk ik niet snel zullen vergeten.
Soms was het stil in de dojo. Er trainden dan enkele zwaardvechters, duidelijk zich concentrerend op het juist uitvoeren van de kata. Het duurde dan niet lang of bovengenoemde vraag klonk als een donderslag door de ruimte, bijna nog in de verre verte door-echoënd, op een toon en met een scherpte die alleen Erik voortbracht. Iedereen gaf direct gehoor en in de dojo kwam het weer tot leven.
Hier denk ik aan nu Erik de overtocht maakte naar de universele ruimte die wij allen delen. Gisteren, op 22 augustus, kwamen van heinde en verre familie en vrienden afscheid nemen van Sensei Erik, van onze Oebidoebi, Conifrere en AikiSan, maar bovenal van de tijd dat we Erik om ons heen hadden. Lionel en Corinne kwamen zelfs uit Parijs om hem laatste groet te brengen.
Het was erg mooi om te zien hoeveel mensen gebruik maakten van de gelegenheid vooraf persoonlijk afscheid te nemen. Jammer dat de financiën geen grote zaal voor iedereen toelieten echter mede dankzij de erehaag na afloop was er een sterk gevoel van verbondenheid. Op het besloten afscheid spraken Dennis, Marcel, Sebas en Lydia.
Verrijkende verhalen die voor velen herkenbaar waren illustreerden waarom Erik zo enorm gerespecteerd werd. Malte uit Vietnam was er helaas zelf niet bij, maar verzorgde een video met een sterk verhaal en prachtige beelden van Erik’s laatste jaren in Vietnam wat hem elke keer zo erg goed deed.
Rond 16u was de dienst voorbij en dronken we een kop koffie in de ruimte ernaast waar we nog een beetje beduusd keken naar een video van Erik waarin hij uitlegt wat hij bedoelt met “krimpen en groot blijven” .
Een kwartiertje later gingen we naar beneden om definitief afscheid te nemen in de vorm van de erehaag. Langzaam reed de auto met de kist en de bloemen langs al die mensen die Erik zo graag zag, om vervolgens rechts af te slaan en aan het eind van de straat links het hoekje om.
Gelukkig praten wij Nederlanders graag, want de achterliggende leegte viel daardoor wat minder op.
Tegelijkertijd is er nieuw leven in aantocht en onvermijdelijk kwam het voorstel dan maar even langs te gaan bij Jack Dish om verder te praten over die oneindige hoeveelheid herinneringen aan Erik die allemaal gedeeld moeten worden.
Als Aikidojo bedanken we graag iedereen die aanwezig was en iedereen die graag wilde komen maar er onverhoopt toch niet bij kon zijn. We zijn ook blij met het interview waarin hij zijn visie met ons allen deelt.
In Chu-Shin dojo of Thomas Huijgen it was silent. We sat down while Malte Stokhof Sensei expressed the importance of the role of our teacher Otake Risuke Sensei, who we unfortunately have to miss.
We practiced and worked to improve our skills with his image on the kamiza and that of Christian Oddoux Sensei who also passed away recently. We hope to see Nobutoshi Sensei again soon and understand but regret the difficulty to travel to and from Japan on this moment.
Together in de dojo again, we payed no attention to the reason we haven’t seen each other for a long time but had full attention for the many hidden details that were illustrated from many sides by Malte Sensei with the help of Remco Sensei from our Dutch fellow-dojo in The Hague.
The amount of new information was sometimes a little overwhelming for some of us and we needed all the time to practice new insights. I’m sure everybody’s thankful for all arrangements ( even the restaurant& choice of meals..) done by Marcel & Thomas to make this event possible. We had 2 full days and 1 evening of fulfilling Otake Sensei’s advice to train with as many different people as possible. This is an important way to prevent unaware habits which can be caused by a too good of a knowledge of your opponents in your own dojo. A vivid mixture of kiai’s echoed through the dojo ánd actually the whole neigborhood.
[ngg src=”galleries” ids=”11″ display=”basic_slideshow”]
‘Als je bestemming in zicht is, als je er bijna bent, dan verwacht je nooit dat de grond waarop je loopt zich omvormt tot een berg. Moedig begin je aan de klim, want die berg, die kan er dan ook nog wel bij.’ “Eenmaal boven, zie ik mijn bestemming en zal de weg makkelijk zijn ! “
Het is typisch Amsterdamse humor om dan nog 3 bergen te moeten tegenkomen. Weer die afwisseling van moed en hoop, van doorzetten en het bedwingen van elk opkomend spoortje twijfel. Marvin toonde zich onverzettelijk, trainde en kwam waar hij wilde zijn: De 26e juni op het examen.
De tijden van Covid&Lockdown ver achter zich latend.
…Al was het examen op het laatste moment nog wel op een ander adres: ChuShin kreeg te kampen met een overstroming maar Paulien&August stelden gelukkig hun dojo direct beschikbaar. We danken hen dan ook voor hun gastvrijheid; Anders was Marvin’s examen voor de 5e keer uitgesteld !
Het was ook de eerste keer in de Yuwakai-geschiedenis dat de examens zijn losgekoppeld van de zomerschool. Voorafgaand gaf Niek Remkes Sensei een leuke alternatieve les waarbij niets voorgedaan werd. Daarmee is hij tevens de eerste leraar die een les gaf zonder les te geven. Het is belangrijk om te beseffen dat dit niet gebeurde om het de examinandi extra moeilijk te maken.
Yuwakai’s gevorderde aikidoka’s beoordeelden de manier waarop de omgeroepen technieken werden uitgevoerd. MC Martijn vervulde dit omroepen op kraakheldere, humoristische en bijna Japanse wijze, waarbij Erik Louw Shihan aanwijzingen gaf.
Na de examens werd er beraadslaagd en onze redactie kon niet anders concluderen dan dat er op bijzonder zorgvuldige wijze omgegaan is met alle facetten van de uitvoeringen. Aandacht voor alle details is natuurlijk ook een voorwaarde op de weg naar perfectie.
We zijn als Aikidojo dan ook trots op onze nieuwste Shodanner. Iemand enig idee hoeveel aikidoka’s onder de naam van onze dojo hun zwarte band hebben gehaald ? Het zullen er heel wat zijn !
De fijne lokatie van Aikidojo Amstelveen met voor deur prachtige bloesembomen diende als bijna te krappe vaas voor een boeket van enthousiaste Yuwakai-leden. Iedereen had er zin in. Het is niet lang geleden dat de dojo’s weer open konden en de Lentestage was voor velen een eerste gelegenheid. De opkomst was onverwacht groot en de lessen hadden een uitgedachte opbouw; met dank aan de Sensei’s Erik Louw, Niek Remkes, August Dragt & Pauline Suyl, Paul Janssen, Marco van der Wal, Rudolf Dekker en last but not least Dick Willems.
[ngg src=”galleries” ids=”10″ exclusions=”142″ sortorder=”155,157,139,128,129,148,130,153,131,141,134,135,136,138,140,132,142,143,144,145,146,147,149,150,151,152,154,137,133,156″ display=”basic_slideshow” order_by=”sortorder”]Meer dan op voorgaande stages hadden ook jongeren de weg naar de stage gevonden, hetgeen een extra leuke sfeer teweeg bracht. Ook de tijden waren iets anders dan gebruikelijk wegens het drukke gebruik van de zaal, maar dat bleek uiteindelijk goed uit te pakken. Eén van de deelnemers ( 40jr en redelijk beginnend ) zei de gehele stage toch als best pittig te hebben ervaren.
Naast onze leraren met 5e en 6e dan gaf ook Dick Willems een inkijkje in zijn ontwikkeling op het gebied van oa. houding en beweging van de lage rugwervels en hoe dat altijd makkelijk te gebruiken is in de technieken. Het grote voordeel hierbij is dat het niet veel uitmaakt naar wiens voorbeeld je een techniek uitvoert; Je kan het altijd toepassen. Natuurlijk zijn we als Aikidojo blij dat steeds meer aikidoka’s dit interessant blijken te vinden.
Yuwakai is de overkoepelende vereniging van een aantal bevriende dojo’s. Ben je geïnteresseerd in aikido ? Bij Aikidojo zijn de eerste lessen gratis en kan je op je gemak kijken of het je zou bevallen. Lees meer …
Natuurlijk was het überhaupt al fijn om de dojo weer in te kunnen. Aikidoka’s zijn over het algemeen goed bewust van het belang van regelmatig bewegen. O’Sensei spreekt over Ki en Aiki als de energiestromen die het leven aan het lichaam geven. Omdat de bij Yuwakai aangesloten dojo’s onderling nogal verschillen, is het van belang om ook met mensen van de andere dojo’s te trainen. Zo stap je uit de gewenning aan de partners uit je eigen dojo en ontwikkelt je techniek zich verder. Gelukkig kan dit weer.
wanneer je in 2022 examen gaat doen, is de Lentestage tevens het eerste moment dat de leden van de examen- en gradueringscommissie je technieken kunnen bewonderen. Zorg dus dat ze onder de indruk van je zijn !
Mocht je niet met de fiets of het OV kunnen komen en je hebt geen zin om parkeergeld te betalen, dan is op zaterdag en zondag deze wandeling van een klein kwartiertje een uitkomst. ( Vrijdagavond met blauwe schijf gratis vóór de dojo ! )
Vlak voor het einde van de eerste maand vond de Nieuwjaarstraining van 2022 plaats in Chu-Shin dojo. Met veel jong talent erbij.
Voor een aantal was het de eerste keer, anderen sloegen al eerder ruim 2000 slagen in pakweg een uur buffelen; Het was duidelijk dat niemand er tegenop keek en dat is natuurlijk ook de beste instelling.
Om half 3 begonnen we en de zaal was gevuld van voor tot achter met zwaardvechters die tijdens de eerste paar honderd slagen probeerden in de goeie cadans te komen. Allemaal dezelfde beweging, allemaal op hetzelfde moment. 10 Senioren telden steeds van één tot 10, 10neke gooide vervolgens een bokken van de muur om verwarring over het juiste aantal te voorkomen. Ichi ! Ni ! San !! .. etc. Het is een kleine uitputtingsslag waarin je lichaam af en toe in verzet komt en waarschuwt dat als je nog één slag doet het daarna echt helemaal afgelopen is met je. Maar je gaat natuurlijk gewoon verder, negeert dit alles en vreemd genoeg ontspant het lichaam zich.
Het lijkt inconsequent en onlogisch en is daarom typisch Japans. Na het uur buffelen was het tijd voor ontspannen. Maar eerst opstellen voor een groepsfoto.
‘Neem wat te drinken mee en eventueel wat te eten’ stond in de uitnodiging. De zaal werd schoongeveegd en voorbereid voor het feestje wat volgen ging.
Met Katori Shinto Ryu sla je veel vliegen in één klap. Cultureel gezien zijn de Japanse manieren op z’n minst al interessant en leerzaam. Ook is het geen sport, maar beweging is natuurlijk wel een onmisbaar aspect. Zo is bv. de ontdekking van een element als ‘centrum’ een uitbreiding in het bewustzijn van hóe je beweegt. De training bewerkstelligt langzamerhand het één worden van lichaam en geest en dat is fascinerend om te ervaren !